ධර්මය තුළ, යෝනිසෝ මනසිකාරය, නුවණින් සිතා බලන ආකාරය, සාකච්ඡා පදනම් කරගත් ධර්ම කථා හුවමාරුව සහ කල්‍යාණ මිත්‍ර සෙවනය වැනි පිළිවෙත් බොහෝ ඇත.

බුදුන් වහන්සේ "සත්පුරුෂ සේවනය" – සත්පුරුෂයන්ගේ සන්ධානය අගය කළේය. ඒ අනුව ප්‍රඥා මාර්ගය උදෙසා නිරායාසයෙන් නිවහල් චින්තනයක් තුළ, නුවණින් විමසීම, නිදහස්ව අධ්‍යයනය, පර්යේෂණය හා අදහස් හුවමාරුව ඉවහල් වෙයි

එවැනි සන්ධානයක, ධර්මය තුළ වූ අභ්‍යන්තර දර්ශනය අධ්‍යයනය, පර්යේෂණය හා අදහස් හුවමාරුව තුළ ප්‍රඥා මාර්ගය විවර කර ගැනීමට කටයුතු කිරීම අප බුද්ධික කලම්බනය ලෙස හඳුන්වයි.

භාවනාව යනු ඔබ ඔබගේ ආධ්‍යාත්මය කරා ගමන් කරන්නා වූ අභ්‍යන්තර දොරටු විවර කරන්නා වූ, ඒ සඳහා අවශ්‍ය කරන්නා වූ සිතේ සමාහිත භාවය හෙවත් මෙම කාලගෝට්ටිය, කලබැගෑනිව සංසිඳු වන්නා වූ ප්‍රායෝගික ක්‍රමයයි.

භාවනාව යනු දැනුවත්භාවය පිළිබඳ පුහුණුව සහ මනස උත්තරණය කිරීමට මගක් වෙයි.

එය ඔබේ සිතුවිලි හෝ හැඟීම් නිවා දැමීමට උත්සාහ කිරීම නොවේ, නමුත් විනිශ්චයකින් තොරව ඒවා නිරීක්ෂණය කිරීමට ඉගෙන ගැනීමට උපකාරී වේ.

එය ප්‍රාථමික මානව බුද්ධිමය සහ චින්තනය යන සන්දර්භ නිරීක්ෂණය කර ලබන අත්දැකීම් වලින් ඔබ්බට අධ්‍යාත්මික තීක්ෂ්ණ බුද්ධිය ප්‍රබෝධමත් කිරීමට මඟ පාදයි.

යෝග යනු ශරීරය සහ මනස ස්වයං නිරීක්ෂණය කිරීමට සහ ඒවායේ ස්වභාවය පිළිබඳව දැනුවත් වීමට පුහුණු කිරීම සඳහා වන අධ්‍යාත්මික සංවර්ධන පිළිවෙත් වේ.

"යෝගා" යන වචනයේ සෘජු තේරුම නම් “එකතු කිරීම” හෝ “නිරීක්ෂණය කිරීම” යන අර්ථයන්ගෙන් යුක්ත වන අතර, ඒ හරහා නිර්මිත ව්‍යායාම පද්ධතියක් මගින් භෞතික ශරීරය සහ අධ්‍යාත්මික ශරීරය එකතු කිරීමේ මූලික අභිලාෂය මේ තුළ ගැබ්ව ඇති.

යෝග සඳහා පරිපූර්ණ දිශානතියක් ඇත. එය ශරීරයේ ශක්තිය, නම්‍යශීලීභාවය සහ සමතුලිතතාවය වැඩි දියුණු කිරීමට ක්‍රමයක් වන අතර, එහි ප්‍රතිලාභ පුද්ගලයෙකුගේ මානසිකව සහ අධ්‍යාත්මික යහපැවැත්ම දක්වා විහිදේ.